Uwolnij swój żal

Wielu z nas ubolewa nad stratą komfortu, poczucia bezpieczeństwa, dostępu do służby zdrowia, wspólnoty, dochodów, dużych i małych wydarzeń, wakacji, wolności, opieki dla dzieci, usług publicznych, itp. Mam nadzieję, że w większości nie doświadczyliśmy straty z powodu śmierci kogoś bliskiego, ale codzienność KAŻDEGO z nas diametralnie się zmieniła.

Pojawił się żal.

Sprzeczne uczucia

Jak definiujesz żal? Żal, rozpacz, smutek, zmartwienie – takich uczuć doświadczamy przy okazji zakończenia czegoś lub zmiany w jakimś znanym nam modelu czy zachowaniu. Nie ogranicza się jedynie do odczuwania straty z powodu czyjejś śmierci. Z powodu COVID-19 odwołano i ograniczono nam mnóstwo aktywności, co miało wpływ na nasze życie. O ile można zminimalizować ilość zajęć, emocji zablokować się nie da. Żal jest normalną reakcją na nienormalne okoliczności. To naturalne, że doświadczamy sprzecznych emocji w obliczu tylu zakłóceń i zmian.

Choć żal to normalna reakcja na stratę, może wydawać się nie na miejscu. Gdzie przetwarzać te wszystkie emocje wypływające na wierzch? Jak znaleźć swoją drogę w tej mgle? Aby uleczyć żal, trzeba ruchu. Jak wyprowadzić żal przeżywany w środku na zewnątrz, by przejść żałobę? Poczujesz się lepiej, gdy przeżyjesz żałobę – uznasz, przyjmiesz i wyrazisz wszystkie sprzeczne uczucia, jakie niesie ze sobą żal.

Uznanie

Uznaj, że straciłaś coś, co miało dla ciebie znaczenie. Pamiętaj, że wewnętrzny czujnik żalu każdego z nas podświadomie porównuje nasze cierpienie z cierpieniem innych ludzi. Ten czujnik może umniejszać twoją stratę. W przypadku żalu wywołanego pandemią istnieje zagrożenie porównywania swoich strat ze stratami innych. Wtedy możesz nie pozwolić swojemu sercu ich opłakać, myśląc: Wygląda na to, że wszyscy jedziemy na tym samym wózku albo Inni mają gorzej ode mnie, więc nie ma powodu, bym czuła ________________.

Pamiętaj, że twoja strata jest prawdziwą stratą, bez względu na to czy jest duża, czy mała. Każdy z nas może doświadczyć podobnych okoliczności, ale reagować na nie indywidualnie i na różne sposoby. Poświęć uwagę temu, co u siebie zauważasz. Poczuj to, co czujesz. Nazwij i spisz swoje straty, zmiany i wstrząsy. Uznaj, jak wielkie mają dla ciebie znaczenie i dlaczego.

Jeśli trudno ci nazwać straty, zwróć uwagę na swoje reakcje na różne sprawy. Czy się sprzeciwiasz, unikasz, oceniasz, boisz się, zadajesz pytania? Uznaj swoje myśli i emocje, zapisz je.

Przyjęcie

Żal przypomina nam, że życia nie da się przewidzieć. Inni podejmują decyzje za ciebie i czujesz, że tracisz kontrolę. Kiedy na zewnątrz życie się zmienia, wewnętrzny żal zaprasza cię do zauważenia i przepracowania tego, co się dzieje w środku twojej duszy.

Włącz pauzę. Daj sobie czas na refleksję. Wydarzenia na całym świecie zapraszają nas do ponownego zastanowienia się nad życiem.

Niektórzy czują pokusę, żeby unikać żalu i strachu, ignorować je albo uśmierzać ból przez maratony filmowe na Netflixie, gry komputerowe, alkohol lub nadużywanie innych substancji. Brené Brown przypomina: Kiedy tłumimy ciemność, tłumimy światło. Żal zaprasza nas do tańca, którego kroki na przemian nas od niego oddalają i przybliżają. Potrzebujemy w tych niepewnych czasach nieco wytchnienia (oddalenia), ale też musimy stawić czoła rzeczywistości i wpływowi strat na nas (przybliżenie).

Przyjmij to, co straty ci pokazują. Czasy kryzysu często prowokują do pytań egzystencjalnych na temat znaczenia i celu życia, także dotyczących Boga. Stworzono nas jako istoty wewnętrznie pełne, zintegrowane a nie podzielone i rozbite. Życie znacznie częściej bywa zarówno/jak i niż albo/albo. Nasze serca mają niesamowitą zdolność do jednoczesnego przyjmowania tego, co dobre i tego, co trudne. Dzięki temu jesteśmy bogatsi i pełniejsi.

Udaj się w podróż do wnętrza, do której zaprasza cię żal.

Wyrażenie

W uznanie żalu zaangażujemy nasz umysł.

W przyjęcie żalu zaangażujemy nasze serce.

W wyrażenie żalu zaangażujemy nasze ciało.

Żal wyrażamy poprzez żałobę, pozwalając na uzewnętrznienie tego, co mamy w środku. Żałoba często wywołuje łzy. Możesz również odkryć, że bieganie, boks czy inne ćwiczenia fizyczne pomagają ci uwolnić i wyrazić emocje. Pisanie dziennika, rozmowa z kimś czy tworzenie sztuki albo muzyki także mogą to ułatwić. Żałoba bywa świetnym momentem na kontakt z duszpasterzem, doradcą duchowym, czy mentorem. Powiedzenie zaufanej osobie o tym, co się w tobie kotłuje, często przynosi wielką ulgę i pociechę.

Żal potrzebuje ruchu. Według niektórych badań ruch ciała faktycznie ułatwia poruszenie umysłu i duszy. Taka ekspresja na zewnątrz pomaga łagodzić intensywność emocji i daje przebłyski nadziei.

Uznanie żalu, przyjęcie go i wyrażenie może otworzyć twoje serce na przyjęcie pociechy od Boga i innych ludzi. Choć twoje aktywności mogą być nadal ograniczone – nie będziesz tłumić żalu w środku. Otwórz serce na życiodajne opłakanie strat, szanując to, co cenisz.

Autor: Dana Russo, oryginalny artykuł znajdziesz tutaj: hope-rises.com/blog/lockdowngrief.

Tłumaczenie: Dziewczyny się spotykają