Co wiemy o Maryi na podstawie Pisma Świętego

Zapowiedź ratunku dla człowieka zaraz po jego upadku (protoewangelia)

O roli niewiasty, jako tej która ma urodzić Zbawcę świata jest napisane już w pierwszej księdze Biblii.

„[Bóg rzekł do węża:] Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.”

Księga Rodzaju 3,15 (Biblia Tysiąclecia).

W mowie „przekleństwa nad światem i ludzkością”, Bóg zapowiada ratunek, który przyjdzie przez człowieka. Taki był odwieczny Boży plan zbawienia „wykupieni drogocenną krwią Chrystusa, jako Baranka niewinnego i bez skazy, przewidzianego przed stworzeniem świata”. I Piotra 1:19-20. Protoewangelia, podobnie jak sama Ewangelia skupia się na Bożym ratunku, w osobie człowieka-Boga.

Potomstwo niewiasty ma zmiażdżyć węża, w którego wcielił się szatan w ogrodzie Eden i zwiódł pierwszych ludzi. W ten sposób na idealny świat przyszedł grzech, który stał się nierozłącznym atrybutem (piętnem) każdego człowieka, który narodził się po tym fakcie.
W kolejnych księgach Starego Testamentu pojawiają się setki proroctw dotyczących przyjścia Mesjasza, jego pochodzenia, życia, wyglądu, postawy wobec Boga i śmierci. (Chrystusa, Zbawcy, Odkupiciela).

Pierwszy Adam (ten z ogrodu Eden) przyniósł śmierć, drugi Adam (czyli Jezus Chrystus) miał przynieść życie.

“Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni”.
I List do Koryntian 15,22-23

Kim będzie niewiasta, którego potomstwo ma pokonać szatana?

W Ewangeliach Łukasza i Mateusza czytamy, kto miał zostać ziemską matką Syna Bożego. Oto anioł ukazuje się dziewczynie o imieniu Maria z miasta Nazaret w Galilei i zapowiada jej ciążę za sprawą Ducha Świętego i urodzenie syna, którego ma nazwać Jezus.

Czytamy o tym w Ew. Łukasza 1, 26-37

„26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona11, pełna łaski, Pan z Tobą, ».

29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». 34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» 35 Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». 38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.”

A także w Ew. Mateusza 1,18-25:

„18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. 19 Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie3. 20 Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. 21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». 22 A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: 23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: “Bóg z nami”. 24 Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, 25 lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.”

Maria otrzymuje szokującą wiadomość od samego anioła:

Zajdzie w ciążę, nie za sprawą mężczyzny ale za sprawą Ducha Świętego
Stanie się to zanim poślubi swojego narzeczonego Józefa, czyli będąc dziewicą
Jej dziecko będzie kimś wielkim – Synem samego Boga, który będzie królem i będzie panować na wieki,
Będzie wspominana z błogosławieństwem przez wieki
Jej dziecko ma mieć specjalne imię Jezus, lub Emmanuel (co znaczy „Bóg z nami”)

Maria słysząc te słowa, najpierw się boi, potem rozważa w sercu, to co powiedział anioł, dopytuje, pragnie więcej rozumieć. I na te wszystkie niezwykłe wiadomości odpowiada z pokorą, poddaniem Bogu i gotowością wypełnienia poleceń.

„Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.” Łuk. 1:38

Pan Bóg działa niezwykle, ponieważ w tym czasie przez anioła we śnie tłumaczy Józefowi, jaka jest rola Marii i w jaki sposób zachodzi w ciążę.

Błogosławiona między niewiastami

Maria udaje się do krewnej Elżbiety, która (dotąd niepłodna) jest w ciąży. Elżbieta nosi w swoim łonie Jana Chrzciciela, która ma utorować drogę Zbawicielowi. Utorować, czyli wzywać ludzi do upamiętania, spojrzenia w głąb siebie i przyznania się do grzechu. Pan Bóg to wszystko wspaniale ułożył i zaplanował.

„39 W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. 40 Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41 Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42 Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43 A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? 44 Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45 Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Magnificat

46 Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana,
47 i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
48 Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
49 gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię –
50 a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.
51 On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
52 Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
53 Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
54 Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje –
55 jak przyobiecał naszym ojcom –
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki».
56 Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.”

Elżbieta widząc Marię zostaje poruszona Duchem Świętym, który jej objawia kogo nosi pod sercem Maria i jak jest błogosławiona (szczęśliwą). Elżbieta nazywa Marię „Matką mojego Pana”.

Sama Maria wielbi Boga, mówiąc m.in.: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”, „Święte jest Jego imię”. Z radością oznajmia, że Bóg wypełnia obietnice i że wejrzał na jej uniżenie. Docenił jej pokorne i bogobojne serce. Rzeczywiście odtąd wszystkie pokolenia aż do dziś nazywają ją błogosławioną – szczęśliwą. Maria zwraca swoją uwagę w dziękczynieniu na Boga, gdyż jako osoba kochająca i szanująca Stworzyciela wie, że jedynie Jemu należy się cześć i jest wierna przykazaniom jakie przekazał Bóg jej ludowi. Oto pierwsze z nich zapisane przez Mojżesza w Księdze Wyjścia 20, 2-6:

„2 «Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. „

Czy Maria potrzebowała Zbawiciela?

Maria wraz z całym ludem Izraela wyczekiwała Zbawcy, obiecanego Mesjasza. Stąd jej radość i chwała oddana Bogu w przytoczonych wyżej fragmentach. Czy ona sama potrzebowała Mesjasza – Wybawiciela? Czy była grzeszna?

Tak jak każdy człowiek urodzony po pierwszym Adamie, Maria również urodziła się z grzechem (grzeszną naturą) i potrzebowała Zbawienia, czytamu o tym w Ewangelii Łukasza 1:46- 47:

„Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy”.

Święty Paweł pisze w Liście do Rzymian:

Jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli.
List do Rzymian 5,12

Wszyscy ludzie zgrzeszyli i daleko im do Bożego ideału.

List do Rzymian 3:23

Tak, jak cały jej naród, a także ludzie na całym świecie potrzebowała Zbawcy. Zbawcy potrzebują ludzie grzeszni. Maria nie mogła być osobą doskonałą i bez grzechu. W Biblii nie ma ani słowa na temat jej bezgrzeszności, boskości, czy niepokalanego poczęcia jej samej (bycia niepokalanie poczętą).

Za to w Piśmie Świętym mamy wiele wersetów wskazujących na bezgrzeszność Pana Jezusa:

„Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie [jak my] — z wyjątkiem grzechu.” (List do Hebrajczyków 4,15)

„Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa.” (List do Hebrajczyków 7,26)

„On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu.” (1 List świętego Piotra 2,22)

Poród i chwała oddana Bogu!

Kiedy nadchodzi czas porodu Zbawiciela świata, dzieje się to w bardzo skromnych warunkach w Betlejem (tak, jak zapowiadali prorocy). Okoliczności tego wydarzenia wiernie opisuje Łukasz w 2 rozdziale swojej Ewangelii. Znowu pojawia się anioł, ale tym razem ukazuje się pasterzom i oznajmia im, że narodził się długo oczekiwany Zbawiciel. Pasterze odwiedzają dzieciątko i jego rodziców i wielbią Boga:

„20A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.” Ew. Łukasza 2,20

Maria zaś obserwuje to, co się dzieje i intensywnie rozmyśla nad tym:

„19 Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.”
Ew. Łukasza 2,19

Chwała oddawana jest Bogu, nie Marii. Chwalą Boga aniołowie i pasterze. Podobnie mędrcy, którzy przybywają ze Wschodu oddają pokłon Panu Jezusowi, a nie jego matce. Więcej: https://dziewczynysiespotykaja.pl/do-kogo-sie-modlic/

Nie wszystko jest jasne

Biblia przytacza pewne zdarzenie z dzieciństwa Pana Jezusa, kiedy ma już 12 lat. Chłopiec gubi się rodzicom i dopiero po trzech dniach odnajdują go w świątyni. Rodzice szukają Go z „bólem serca”. Okazuje się, że ich syn dyskutuje z nauczycielami i wszyscy są zdziwieni jego mądrością. Ta sytuacja i odpowiedź ich syna «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» dziwi nawet Marię i Józefa. Nie rozumieją własnego syna.

„41 Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. 42 Gdy miał lat dwanaście15, udali się tam zwyczajem świątecznym. 43 Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. 44 Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. 45 Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.

46 Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. 47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. 48 Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». 49 Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» 50 Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.” Ewangelia Łukasza 2, 41-50

Pierwszy cud Jezusa i rola Maryi

Pierwszy cud Pana Jezusa jest opisany w Ewangelii Jana w 2 rozdziale. Dotyczy zamiany wody w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej. Oto cała scena:

„21 Trzeciego1 dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3 A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». 4 Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?2 Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja2?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie»3. 6 Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń4, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7 Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi. 8 Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. 9 A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego 10 i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». 11 Taki to początek znaków5 uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

12 Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.”

Maria sugeruje Panu Jezusowi, aby pomógł gospodarzom wesela, ponieważ kończy się wino. Zapewne Maria widziała, że jej syn może czynić niezwykłe rzeczy. Pan Jezus jednak twierdzi, że to jeszcze nie pora na to, aby ludzie widzieli cuda. Wiemy z innych fragmentów w Biblii, że Jezus nie robi cudów „na pokaz” tylko wtedy kiedy mają przynieść Bogu chwałę.

Jednak Maria nie poddaje się, mówi sługom: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». I dzieje się cud. Maria wierzy, że jej syn jest Bogiem cudów, zachęca do poddania się jego woli.

Co się dzieje pod krzyżem?

Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». 27 Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Ewangelia Jana 19, 26-27

Pan Jezus będąc na krzyżu oddaje swoją matkę pod opiekę swojemu najmłodszemu uczniowi – Janowi. Panu Jezusowi chodziło o zaopiekowanie się jego starzejącą się matką – ponieważ sam już nie będzie mógł tego zrobić – a nie „adopcją” Jana przez Marię. To nie Jan potrzebował Matki, tylko miał się zaopiekować Marią, jak swoją matką. Stąd informacja w narracji, że Jan wziął Marię do siebie, a nie ma nic o matczynej opiece Marii nad Janem. Co więcej, nie musiało to trwać zbyt długo, ponieważ przyrodni bracia Pana Jezusa po niedługim czasie sami uwierzyli i mogli zaopiekować się swoją mamą).

Czy Maria jest królową?

W Biblii nie ma o tym mowy. Nie ma wersetu aby ktokolwiek nazywał ją w ten sposób. Wiemy natomiast, że Pan Jezus i Bóg jest wielokrotnie nazywany „Królem Królów”. Oto kilka przykładów:

Apokalipsa Świętego Jana 19:16
“A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW PAN PANÓW.

Apokalipsa Świętego Jana 17:14
“Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów … “

1 Tymoteusza 6:15:
“Które we właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów“.

Czy Maryja miała jeszcze inne dzieci?

Pismo Święte wskazuje na to, że Maryja miała jeszcze 4 synów (oprócz Pana Jezusa) i kilka córek. Pan pobłogosławił ją i jej męża Józefa innymi dziećmi.

Ew. Mateusza 13:55-56 „Czyż to nie jest syn cieśli? Czyż jego matce nie jest na imię Maria, a jego bracia to Jakub, Józef, Szymon i Juda? A jego siostry, czyż wszystkie nie są wśród nas? Skąd więc on ma to wszystko?”

Możemy w związku z tym twierdzić, iż Maria nie została do końca życia dziewicą. Poza tym, rodząc Pana Jezusa drogami natury nie mogła nią zostać.

Czy Maryja została wzięta do nieba?

Nie widzimy w Biblii żadnej informacji o tym. Natomiast z kart Pisma Świętego jasno wynika, że do nieba na pewno wstąpił Pan Jezus.

„19 Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. 20 Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.” (Ewangelia Marka 16, 19-20)

„Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławi ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba!” (Ewangelia Łukasza 24,50-51)

„Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu, Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do niebo, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba” (Dzieje Apostolskie 1,9-11).

Pośrednik między Bogiem a ludźmi

Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż to Pan Jezus został wyznaczony (pełni rolę) pośrednika między Bogiem, a ludźmi. „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie.” ( 1Tm 2,5–6).
Nie ma innych osób, świętych, które mogą pełnić tę rolę. Więcej, czytaj: https://dziewczynysiespotykaja.pl/biblia-o-maryi/

PODSUMOWANIE

Maryja została wybrana na ziemską matkę Syna Boga, którego przyjście miało przynieść Zbawienie od wiecznej śmierci dla całego świata, w tym osobiście mnie.
Dziękujemy Panu Bogu za wypełnienie obietnicy uratowania nas i spełnienia jej przez wybranie Maryji na ziemską matkę Pana Jezusa.
Jedynie Bogu oddajemy cześć i robiła to również Maryja.
Nic nie wiadomo nt. wniebowzięcia Maryi, natomiast jest pewne wniebowstąpienie Pana Jezusa
Pan Jezus jest Królem Królów
Pan Jezus miał ziemskie (ta sama matka, inny ojciec) siostry i braci. Maryja więc nie została do końca życia dziewicą.
Pan Jezus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi.

Co wiemy o Maryi na podstawie Pisma Świętego – Biblii?